Het Icesave drama onthuld (i.m.)

Gedupeerde grootspaarders van Icesave die stellen dat zij misleid zijn, wisten heel goed welke risico’s zij namen door bedragen hoger dan 100.000 euro op IJslandse rekeningen te storten. IJsland garandeerde niet meer dan 20.000 euro, en de Nederlandse dekking was beperkt.

De slachtofferrol die gedupeerde Gerard van Vliet aanneemt is hierdoor ongeloofwaardig, zo stelt auteur Jan Libbenga in Vulkanisch bankieren, dat 4 november verschijnt. Libbenga maakte een uitgebreide reconstructie van de Icesave affaire en sprak, veelal off the record, met sleutelfiguren van Icesave in binnen- en buitenland. In geen enkel ander boek is een zo compleet beeld geschetst van het drama.

Rol DNB DNB drong er al sinds zomer 2008 bij Icesave op aan om de marketing te stoppen, met het oog op de zorgwekkende ontwikkelingen rond de IJslandse economie.Uitgerekend op de dag dat DNB een stille curator benoemde, kondigde IJsland een pakket maatregelen aan, resulterend in de sluiting van Icesave. In het boek staat dat de Nederlandse directeur van Icesave, Martijn Hohmann, al in augustus 2008 op een zijspoor was gezet, hoewel hij betrokken bleef bij de rol van Icesave in Europa.

Ook directie verliest geld De beide directeuren van het Nederlandse kantoor van Landsbanki, de moedermaatschappij van Icesave, konden geen aanspraak maken op hun vergoeding door het instorten van Icesave. Ze hebben deze zomer vergeefs geprocedeerd tegen De Nederlandsche Bank omdat zij niet in aanmerking komen voor de compensatie tot 100.000 euro, die door minister Wouter Bos van het ministerie van Financiën in oktober 2008 aan gedupeerde spaarders was toegezegd. In het boek komt goed naar voren hoe de ondergang van de Icesave-bank in oktober 2008 ook voor de directie van de Nederlandse vestiging van de IJslandse bank als een complete verrassing kwam.

Politieke aardverschuiving IJsland Ook geeft Libbenga uitgebreid aandacht aan de politieke aardverschuiving in IJsland die door de bankencrisis is veroorzaakt. Met keukengerei en liters kwark werden de falende politici uit het IJslandse parlement verdreven en grepen burgerbewegingen rond troubadours en cabaretiers hun kans. Minstens even opmerkelijk waren de acties van InDefence, de IJslandse actiegroep die 60.000 handtekeningen wist te vergaren tegen de Icesave-wet en die de president van IJsland ertoe wist te bewegen niet te buigen voor de druk van het buitenland. Begin oktober 2010 protesteerden nog duizenden mensen tegen de deplorabele toestand in IJsland.

Vulkanisch bankieren biedt meer dan een compleet en objectief overzicht van het Icesave-drama. Jan Libbenga neemt ook de tijd om naar de huidige situatie in IJsland te kijken en een blik op de toekomst te werpen. Vulkanisch bankieren is niet slechts een verslag van wat er is gebeurd, maar vertelt ons wat er nu gebeurt.