De Boer pleit voor 'same risks, same rules' tussen banken en verzekeraars

Verzekeraars moeten bij vermogensopbouwproducten bijna vier keer zoveel solvabiliteit aanhouden als banken die vergelijkbare producten aanbieden. Dat blijkt uit een onderzoek dat het Verbond bsm Verzekeraars liet doen. Onwenselijk, vindt directeur Leo De Boer, die pleit voor het principe same risks, same rules, same capital. “De klant ziet nu niet dat verschillende toezichteisen tot een andere mate van zekerheid en dus ook tot een ander prijskaartje leiden.”

Het Verbond vroeg Towers Watson onderzoek te doen naar de verschillen (in regelgeving) tussen vermogensopbouwproducten van banken (bankspaarproducten) en verzekeraars (lijfrente- en pensioenverzekeringen). Volgens De Boer, die vandaag tijdens een symposium van het Amsterdam Centre for Insurance Studies (ACIS) op het onderzoek inging, liegen de uitkomsten er niet om. “Iedereen vindt het normaal dat verschillende seksen gelijk worden behandeld in vergelijkbare situaties. Maar dat gaat kennelijk niet op voor banken en verzekeraars. Banken vallen onder het Basel-regime; verzekeraars onder Solvency, en dat leidt in de praktijk soms tot onwenselijke situaties.
Zo gaan een bank en een verzekeraar bij vermogensopbouwproducten dezelfde langetermijnverplichting aan. Door een verschil in waardering moet de verzekeraar echter kapitaal bijstorten voor een lijfrenteproduct, terwijl de bank dat voor een bankspaarproduct niet hoeft. Bij de bank wordt zo’n verplichting dus als prettig inkomend geld en als aanvulling op de liquiditeit gezien, terwijl het bij de verzekeraar wordt gezien als hoog uitgaand risico, waarbij de verplichting ook nog eens over de hele looptijd moet worden gewaardeerd tegen de extreem lage rente van vandaag.”
De Boer benadrukte dat het absoluut niet zijn bedoeling is om banken op een negatieve manier te bejegenen. “Zij maken, heel begrijpelijk, gebruik van de voor hen geldende regels. In de verschillen in regels tussen banken en verzekeraars zit het echte probleem. Mijn betoog richt zich dus in eerste instantie op de Nederlandse wetgever en toezichthouder, en omdat regels steeds vaker uit Brussel komen, richt ik mij ook tot de Europese regelgevers.”

Volgens De Boer is een gelijk speelveld tussen banken en verzekeraars uit macro-economisch perspectief van belang, en voor de aanbieder zelf. “Samen van de kaas eten, terwijl er in jouw mond een paar tanden zijn getrokken voelt niet prettig.” Maar daarnaast is het vooral ook vanuit klantperspectief belangrijk dat dezelfde regels gelden voor vermogensopbouwproducten. “Financiële markten zijn steeds meer diffuus geworden. Lijfrenteproducten zijn er in de vorm van verzekeringen en spaarrekeningen, maar voor de klant doet het niet zo ter zake wie het aanbiedt: die wil op een zo rendabel mogelijke manier kapitaal opbouwen en zal dus vooral letten op prijs en eindkapitaal. Hij mist daardoor de nuances. Zo zal hij niet zien dat bij een verzekeringsproduct sprake is van risicodekking, waardoor hij weliswaar meer zekerheid heeft, maar daardoor ook een hogere prijs betaalt.”

De Boer pleitte daarom voor same risks, same rules, same capital. “Oftewel: gelijke monniken, gelijke kappen. Natuurlijk is een verschil in behandeling gerechtvaardigd als risico’s van elkaar verschillen, maar daarvan is in dit geval geen sprake.”