Wie ziet toe op de toezichthouder?

De Algemene Rekenkamer constateert in haar rapport 'Toezicht op banken in Nederland' dat het toezicht dat De Nederlandsche Bank (DNB) uitoefent op middelgrote en kleine banken moeilijk te controleren is.

DNB moest door het opzetten van de Europese bankenunie ingrijpende wijzigingen doorvoeren voor het toezicht voor de middelgrote en kleine banken. De Rekenkamer concludeert dat DNB daarin goed is geslaagd en het toezicht goed is gestructureerd.

Bij de overheveling van het toezicht op de grote banken naar de Europese Centrale Bank is echter een ‘lacune’ ontstaan in de onafhankelijke publieke controle hierop en die is alleen maar groter worden, schrijft de Rekenkamer in haar rapport. De rol van de minister van Financiën als toezichthouder van DNB wordt ‘beperkt en weinig proactief’ ingevuld.

Deze kritiek van de Algemene Rekenkamer sluit aan bij het eerdere commentaar (zie links onderaan dit artikel bij nieuws) van de Nederlandse Vereniging van Banken (NVB) in het kader van de herziening van de Wet bekostiging financieel toezicht. De NVB pleitte toen voor meer ‘checks and balances’ bij de kosten van het toezicht op financiële instellingen, waar onder banken. Het belang van checks and balances geldt evenzeer voor het beleid van DNB.

De transparantie van het toezicht van DNB schiet hier en daar tekort, zo blijkt uit het rapport van de Rekenkamer. Zo legt DNB aan de grotere middelgrote banken hogere kapitaalseisen op dan de ECB voorschrijft maar geeft DNB daarvoor extern geen uitleg, aldus de Rekenkamer. DNB hanteert steeds meer methoden en technieken voor het bankentoezicht die van de ECB zijn. Het gevolg is dat DNB de ECB toestemming moet vragen om de Algemene Rekenkamer toegang te geven tot de informatie die daarmee is vergaard. De ECB was niet bereid tot een gesprek met de Rekenkamer hierover. Deze ondoorzichtigheden zijn niet van deze tijd.