“Wij accepteren niet dat onze klanten onnodig extra premie betalen door verzekeringsfraude”, aldus algemeen directeur Richard Weurding van het Verbond van Verzekeraars. “Fraudeopsporing blijft daarom voor ons een topprioriteit, want aan fraude betaalt elk huishouden tientallen euro’s per jaar mee.” Uit de jaarcijfers van het Centrum Bestrijding Verzekeringscriminaliteit (CBV) van het Verbond van Verzekeraars blijkt verder dat de verhouding tussen het aantal opgespoorde fraudeurs en het aantal onderzochte incidenten nog nooit zo gunstig is geweest. Waar in 2016 één op de drie (gerichte) onderzoeken tot opsporing van een fraudegeval leidde, was de verhouding in 2017 één op tweeënhalf. “Dit laat zien dat we alsmaar beter worden in het opsporen van fraude, waardoor ik hoop dat mensen twee keer nadenken als ze overwegen de verzekeraar op te lichten”.
Verzekeraars maken kosten om fraude op te sporen en aan te pakken. Sinds 2016 hebben verzekeraars de mogelijkheid om een deel van hun interne onderzoekskosten via een vaste schadevergoeding ter hoogte van 532 euro te verhalen op de daders. Hierdoor hebben fraudeurs in anderhalf jaar tijd 550.000 euro aan onderzoekskosten terugbetaald. Met deze ‘lik-op-stuk’-aanpak proberen verzekeraars verzekeringsfraude te ontmoedigen. Daarnaast helpt de aanpak om de onderzoekskosten van verzekeringsfraude terug te dringen.
Een belangrijk hulpmiddel bij de opsporing van fraude is de Referentietool van Stichting CIS. Fraudeonderzoekers van verzekeraars kunnen sinds vorig jaar via het CBV uitvragen bij welke verzekeraar een persoon of object verzekerd is. Heeft een fraudeur bijvoorbeeld bij meerdere verzekeraars vergelijkbare polissen afgesloten om fraude te plegen, kunnen de getroffen verzekeraars hun onderzoek combineren. De Referentietool biedt ook uitkomst bij calamiteiten om snel de juiste verzekeraar te vinden zodat deze direct zijn verzekerden van dienst kan zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.