Lagere kapitaalbuffers om groene financiering te stimuleren alleen bij lager risico van groene financiering

Banken moeten stevige kapitaalbuffers hebben die goed zijn afgestemd op de risico’s die banken lopen met hun uitzettingen. DNB vindt neerwaartse aanpassing van kapitaalbuffers om groene financiering te stimuleren via de invoering van een ‘groene correctiefactor’ nu prematuur. Dat zou alleen aan de orde zijn als vast zou staan dat groene uitzettingen minder risicovol zijn, waarvoor nu nog onvoldoende bewijs is. DNB stimuleert daarom onderzoek naar de risico’s van groene, maar ook “bruine” uitzettingen, onder andere via het centrale bank en toezichthouders Network on Greening the Financial System (NGFS). Daarnaast kunnen er vraagtekens worden gezet bij de effectiviteit van genoemde correctiefactoren.

Afgelopen jaar zijn ideeën geopperd om in Europese kapitaalraamwerken voor banken (CRR/CRD IV) aanpassingen te doen om zo groene financiering te stimuleren. Eén van de ideeën betreft de introductie van een correctiefactor voor groene leningen, waardoor hiervoor minder kapitaal hoeft te worden aangehouden. Het stimuleren van groene financiering is een nastrevenswaardig doel, waarvoor DNB zich ook inspant. Zo werkt DNB aan initiatieven om het financiële systeem te vergroenen, onder andere via het Network for Greening the Financial System (NGFS), een internationale groep van toezichthouders en centrale banken. Aanpassing van kapitaalbuffers moet worden gedaan als er voldoende bewijs is dat risico’s verschillen tussen groene en conventionele financiering. Aan dit onderzoek wordt momenteel gewerkt, onder ander in het NGFS.

Het doel van kapitaalbuffers is om voor voldoende gekapitaliseerde banken en een solide financieel systeem te zorgen. De hoogte van de kapitaalbuffers is gebaseerd op de risico’s die op de balans van een bank staan. Des te hoger het risico, des te hoger de kapitaalbuffer. Het invoeren van een neerwaartse correctiefactor in de kapitaalbuffers voor groene leningen doorkruist dit principe, aangezien dit nu niet gebaseerd is op aanwijsbare risicoverschillen. Daar komt bij, in lijn met de traditie van Jan Tinbergen, dat een beleidsinstrument alleen maar effectief kan worden ingezet voor één doel. Het neerwaarts aanpassen van kapitaalbuffers via een ‘groene correctiefactor’ kan dan ook het doel van kapitaalbuffers, zorgen voor solide en solvabele banken, in gevaar brengen. Momenteel is er geen overtuigend bewijs dat groene leningen daadwerkelijk minder risicovol zijn, of dat conventionele leningen misschien meer risicovol zijn dan gedacht. Een belangrijke reden hiervoor is dat er geen duidelijkheid bestaat wat precies ‘groen’ is en wat niet.