Na winkels, kantoren, woningen en verzorgingstehuizen kopen beleggers ook steeds vaker ziekenhuizen en gezondheidscentra. Daarbij groeit de interesse van buitenlandse investeerders. Deze belangstelling voor Nederlands zorgvastgoed leidt tot bedenkingen bij politici. Prof.dr. Richard Janssen, hoogleraar gezondheidseconomie bij Erasmus School of Health Policy & Management (ESHPM), noemt het ‘een gevolg van een veranderend krachtenveld.’
Het CDA stelde eerder deze maand Kamervragen aan demissionair minister voor Medische Zorg Tamara van Ark (VVD) over de ontwikkelingen. De partij wil onder meer weten wat de Nederlandse zorgvastgoedmarkt zo aantrekkelijk maakt voor buitenlandse beleggers, of die groeiende rol wel wenselijk is en hoe het toezicht op de markt in elkaar steekt. Ook in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten kijken politici met argwaan naar de gevolgen van investeringen van bijvoorbeeld private equity in zorgvastgoed.
De recente verkoop van gebouwen door het Dordrechtse Albert Schweitzer-ziekenhuis voor 110 mijoen euro aan een Canadese belegger is volgens waarnemers tekenend voor de nieuwe interesse van beleggers in ziekenhuisgebouwen. Ziekenhuizen hebben hun vastgoed nog vaak in eigen bezit. De komende jaren hebben ze steeds minder vierkante meters nodig, doordat veel zorg verschuift naar andere aanbieders en naar thuis. Marktpartijen houden rekening met een krimp van 30%. Bovendien komen bestuurders moeilijker aan vastgoedfinanciering door terughoudendheid bij banken. Beleggers duiken in dat gat.
‘Je mag voorzichtig de verwachting uitspreken dat dit nog wel vaker gaat gebeuren,’ zegt prof.dr. Richard Janssen (ESHPM). ‘Het is gewoon een gevolg van een veranderend krachtenveld, waarbij banken sinds een aantal jaren terughoudender zijn in het financieren van zorgvastgoed. Ziekenhuizen zoeken naar manieren om hun financieringskosten te verlagen en de balans te verkleinen.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.