Hoe inflatie de banken langs vele kanalen kan raken

De uitgangspositie van Nederlandse banken om zich te weren tegen de gevolgen van hoge inflatie verschilt op veel fronten van de situatie in de jaren zeventig en tachtig toen er ook sprake was van rap stijgende consumentenprijzen. Dit blijkt uit een DNB Analyse waarin de kanalen waarlangs de hoge inflatie de bancaire sector kan raken inzichtelijk worden gemaakt.

De analyse maakt duidelijk dat de ruimte voor banken om kosten te besparen nu minder groot is dan toen. Daar staat weer tegenover dat een gelijkmatige stijging van de rente ditmaal juist een positief effect kan hebben op de rentemarge van banken.

Hoe de winstgevendheid zich zal ontwikkelen zal ook sterk afhangen van het verloop van de reële rente die veertig jaar geleden sterk opliep met alle negatieve gevolgen voor de werkgelegenheid en huizenmarkt van dien. Gezien de onzekerheden waarmee het huidige economische klimaat is omgeven, doen banken er goed aan hun kapitaalbuffers op orde te houden.  

Net als nu, werd de Nederlandse economie in de jaren zeventig en tachtig geraakt door grote inflatieschokken . Deze werden veroorzaakt door de twee oliecrises in 1973 en 1979. Om de inflatie te compenseren probeerden bedrijven en werknemers hun afzetprijzen respectievelijk lonen te verhogen. De hoge inflatie ging dan ook gepaard met een hoge nominale groei - zo schommelde de nominale groei tot halverwege de jaren zeventig rond de 10%. Tegen de achtergrond van de hoge nominale groei - en de navenant hoge kredietvraag - verdrievoudigde de geaggregeerde balans van de Nederlandse bankensector over deze periode.