Nederlandse verzekeraars kampen met dubbel probleem bij duurzaamheid

Het aantal klimaatrampen neemt in rap tempo toe. Nederlandse verzekeraars voelen dit klimaatrisico aan twee kanten: de kansen en risico’s van hun beleggingen en stijgende kosten door schade-uitkeringen, blijkt onder andere uit onderzoek van de Vereniging van Beleggers voor Duurzame Ontwikkeling (VBDO). Het onderzoek toont ook aan dat Athora Netherlands met daaronder merken als Zwitserleven, als meest duurzame verzekeraar uit de bus komt. 

Uit het onderzoek van de VBDO blijkt dat Athora Netherlands met een totaalscore van 4,5 uit 5 de lijst aanvoert als meest duurzame verzekeraar. Een tweede positie is met een score van 4,2 weggelegd voor a.s.r. en Achmea eindigt op een derde plek met eveneens afgerond een 4,2. Klaverblad (van 16 naar 11) en Univé Groep (van 13 naar 8) klimmen beiden met vijf posities en zijn daarmee dit jaar de snelste stijgers.

Verzekeraars vragen om meer sturing vanuit de overheid voor de energietransitie. ‘Om die transitie verder te helpen, is het essentieel dat de overheid transitiepaden bepaalt voor alle relevante sectoren,’ stelt Richard Weurding, algemeen directeur van het Verbond van Verzekeraars, in een reactie op het rapport. ‘Dan krijgt publiek/private financiering ook een stimulans doordat de overheid bijvoorbeeld onrendabele toppen afdekt of garanties biedt. Investeren in duurzame lange termijnprojecten, zoals waterstof, wordt dan echt interessant.’

Waar duurzaamheid voor verzekeraars bijna vijftien jaar geleden begon met duurzaam beleggen, is er nu steeds meer aandacht voor verzekerbaarheid. Door klimaatverandering neemt het natuurgeweld toe.

Om de steeds hoger wordende schadelast door weersextremen verzekerbaar te houden, moet er volgens Weurding niet alleen gekeken worden naar preventie, maar bijvoorbeeld ook naar hoe we ons land inrichten om schade te voorkomen en te beperken.

Angélique Laskewitz, directeur van de VBDO voegt daaraan toe: ‘de uitdagingen waar de verzekeraars voor staan zijn complex. Overheden en beleidsmakers moeten daarom inderdaad worden gezien als belangrijke samenwerkingspartners voor de ontwikkeling en implementatie van oplossingen. Verzekeraars op hun beurt doen vaak wel schriftelijk een oproep, maar gaan nog onvoldoende direct in gesprek met nationale of internationale overheden. Een reden hiervoor is bijvoorbeeld dat ze niet goed weten bij wie ze terecht moeten. Hierin ligt dus nog een rol voor beide partijen om elkaar beter te kunnen vinden.’